อวิชฺชา ปรมํ มลํ ความไม่รู้เป็นมลทินร้ายที่สุด

วันนี้ขอนำความรู้ความหมาย พุทธศาสนสุภาษิต มาฝาก

สุภาษิต แปลว่า ถ้อยคำที่กล่าวไว้ดี (สุ = ดี, ภาษิต = กล่าว) สามารถนำมาเป็นคติ ยึดถือเป็นหลักใจได้

พุทธศาสนสุภาษิต หมายถึง ถ้อยคำดีๆ ในพระพุทธศาสนา แต่มิได้หมายความเฉพาะคำที่พระพุทธองค์ตรัสไว้เท่านั้น แม้สุภาษิตแทบทั้งหมดจะเป็นพระพุทธพจน์ก็ตาม

เช่น ถ้าเป็นภาษิตพระสัมมาสัมพุทธตรัสเอง เรียกว่า พุทธภาษิต / พุทธสุภาษิต (หรือ พระพุทธพจน์) ถ้าพระโพธิสัตว์ กล่าวเรียกว่า โพธิสัตว์ภาษิต ถ้าพระสาวกกล่าว ก็เรียกว่า เถรภาษิต บ้าง สาวกภาษิต บ้าง แม้แต่คำที่เทวดากล่าว และพระพุทธองค์ได้ตรัสรับรองว่าดีด้วยการตรัสคำนั้นซ้ำ เรียกว่า เทวดาภาษิต เป็นต้น

อวิชฺชา ปรมํ มลํ ความไม่รู้เป็นมลทินร้ายที่สุด

สิ่งของเปรอะเปื้อน แปลกปลอม โลหะขึ้นสนิม คอนกรีตมีขยะเจือปน ย่อมสร้างมลทินและอันตรายอย่างใหญ่หลวงได้ แต่กระนั้นก็ไม่ถึงเศษเสี้ยวแห่ง “อวิชชา” ที่ปลอมปนอยู่ในใจมนุษย์ อวิชชาเป็นต้นตอแห่งความไม่รู้ทั้งปวง ความไม่รู้ที่ทำให้คนเราคิดผิด พูดผิด กระทำผิด เป็นสิ่งติดตามมานับภพนับชาติไม่ถ้วนแล้ว ความไม่รู้ความเป็นจริงของชีวิต คือไม่รู้ทุกข์ ไม่รู้สาเหตุที่เกิดทุกข์ ไม่รู้ว่าต้องดับสาเหตุแห่งทุกข์ ไม่รู้วิธีพ้นทุกข์ ซึ่งจะทำให้หลุดพ้นจากสังสารวัฏ ความไม่รู้สิ่งเหล่านี้เป็นมลทินที่ร้ายแรงที่สุด อันตรายที่สุด ต้องเร่งแก้ไขอย่างด่วนที่สุด จะแก้ไข “อวิชชา” ได้ ด้วยมี “วิชชา” จะแก้ไข “ความไม่รู้” ได้ด้วยมี “ความรู้”

ความรู้ที่เกิดจากใจหยุดนิ่ง ก่อเกิดการเห็นแจ้งในสรรพสิ่งพรั่งพรูปัญญาให้สว่างไสว หลั่งไหลความสุขใจอย่างไม่มีประมาณ สะอาด สว่าง สงบ รู้แจ้ง เห็นแจ้ง ไม่มีช่องว่างให้มลทินใจอยู่เลยแม้แต่น้อย จึงหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง

ท้ายที่สุดนี้ พุทธศาสนสุภาษิต คือ คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงสอนให้เราทุกคน ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส ทำให้เราทุกคนสามารถ ละมลทินร้ายภัยมหันต์ จากผู้ไม่รู้ มาเป็นผู้รู้ ทำให้หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง ด้วยการหยุดใจค้นหาความรู้เข้าไปภายในตน จากการทำสมาธิเจริญภาวนา

เรียนเชิญทุกท่าน ฝึกนั่งสมาธิตามเสียงหลวงพ่อธมฺมชโย

ตอน อันดับแรกเพื่อตัวเราก่อน